Και όμως πέρασαν όντως πέντε ολόκληρα χρόνια χωρίς τον αγαπημένο μας Πέτρο. Ακόμη αδυνατούμε να δεχθούμε πως δεν είναι κοντά μας. Πως δεν θα βγει για άλλη μια φορά στο παράθυρο να μας χαιρετήσει. Ήταν τόσο ζωντανή η φιγούρα του. Σε διαρκή κίνηση, γεμάτος όρεξη για προσφορά, βοήθεια, συναδελφικότητα, νόμιζες ότι “έσκιζε” το χωρόχρονο και βρισκόταν παντού. Το δε σύντομο πέρασμα του από το ΙΕΚ (ναι ΙΕΚ και όχι αυτό το νερόβραστο ΣΑΕΚ που δεν μπορούμε να συνηθίσουμε) πραγματικά αξέχαστο. Γεμάτο δράσεις, προγράμματα, συνεργασίες και επιτυχίες. Πάντα με χαμόγελο, ανθρωπιά και πραγματική ζεστασιά.
Να είσαι καλά φίλε μας Πέτρο απ’ όπου και αν μας κοιτάς αυτή τη στιγμή.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
